Α ΠΡΟ-ΠΟ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΟΡΓΑΝΟΥ

Γιατρέ μου, κάτι έχω πάθει τελευταία.

Δεν μπορώ να δείρω κανέναν στις διαδηλώσεις, γιατί θυμάμαι ότι παίρνω χαμηλότερο μισθό από αυτούς. Αν τους δείρω, σκέφτομαι, θα τους δείξουν τα κανάλια και θα τους συμπαθήσει ο υπόλοιπος κόσμος, καθοριστικό βήμα για να πάρουν αύξηση στο μισθό τους, ενώ ο δικός μου θα μείνει καθηλωμένος.

Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο. Δεν μπορώ πια να κάνω συλλήψεις. Όταν βλέπω ένα γκαζάκια στο δρόμο, αντί να τον πιάσω και να του βάλω χειροπέδες, λέω «τρεχάτε ποδαράκια μου» και δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω, μη με δει και μπλέξω. Κάτι μέσα μου λέει ότι αν τον συλλάβω με το που θα φτάσει στο τμήμα, αντί να μπει στο κρατητήριο θα μας κάψει όλους ζωντανούς.

Είδα στον ύπνο μου ότι είχα συλλάβει ένα μπουκαδόρο, τον πήγα στο κρατητήριο και μετά από μια ώρα διαπίστωσα ότι την είχε κοπανήσει από το τμήμα και μας είχε βουτήξει και το κλιματιστικό. Κι έφαγα και μια διοικητική καμπάνα νταν κατακούτελα.

Δε μπορώ να πιάσω δολοφόνο γιατί έχω δύο παιδάκια να ταΐσω.

Γιατρέ μου, κάτι μέσα μου μ’ εμποδίζει να πιάσω πλούσιους που κάνουν όλες τις αυθαιρεσίες του κόσμου για να τα κονομήσουν. Δεν ξέρω, φοβάμαι ότι έτσι θα ρίξω το δείκτη ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας μας.

Πάω να πιάσω έναν κουκουλοφόρο και φοβάμαι ότι μετά δε θα ξαναγίνουν διαδηλώσεις, ώστε να δικαιολογώ το μισθό μου και θα με βάλουν να πιάνω κλέφτες.

Γιατρέ μου, αισθάνομαι άντρακλας με τα όλα μου και δε μπορώ να συλλάβω ούτε βιαστές, γιατί ακούω μέσα μου μια φωνή που μου λέει, «Μακριά από το δικό σου κώλο.»

Είδα στον ύπνο μου ότι συνέλαβα δύο χουλιγκάνους και αυτοί βγάλανε τα σίδερα από το παράθυρο του κελιού τους μαζί με είκοσι τούβλα από τον τοίχο και τα πήγανε στο γήπεδο. Φεύγοντας σπάσανε και τα τζάμια του αστυνομικού τμήματος. Δε μπορώ να συλλάβω ούτε χουλιγκάνους. Είμαι καλά γιατρέ μου;

Δε μπορώ να συλλάβω ούτε κακούς, ούτε κακούς. Τις πουτάνες και τα κλεφτρόνια τ’ αφήνω να κυκλοφορούν ελεύθερα τα δόλια. Διστάζω να συλλάβω έξυπνους, ντρέπομαι να συλλάβω βλάκες. Φοβάμαι να συλλάβω ρουφιάνους, μαφιόζους και λαθρέμπορους. Παλιά, γιατρέ μου, ξέσπαγα συλλαμβάνοντας κακόμοιρα πρεζόνια και αλλοδαπούς. Δε μου κάνει πια καρδιά να συλλάβω ούτε αυτούς.

Μου ήρθε να παραιτηθώ. Πήγα να το πω στο διευθυντή μου, αλλά μου 'παν ότι κάποιοι τον συνέλαβαν.

Ζήτησα από συναδέλφους μου να με συλλάβουν κι εμένα, μπας και γλιτώσω, αλλά εκείνοι σφύριζαν αδιάφορα φοβούμενοι μην έχω κάνα καλό δικηγόρο και μπλέξουνε άσχημα κι αυτοί. Δε μπορώ ούτε να κάτσω ούτε να φύγω. Τι να κάνω γιατρέ μου;

-Το μαλάκα.
-Είναι δύσκολο αυτό;